باز هـم بر دل مظلـوم، شـرر افتـاده

باز هم شعـلۀ زهری به جگـر افتـاده

جگر تشنۀ او ذکر انا‌العطشان داشت

از دل حجره به گودال گذر افتاده... 

امشب زمین را دلهره و اضطرابی عمیق فراگرفته؛ زیرا که قرار است گوهر وجود فرزند رضا(ع)، تا قیامت از دیدگان پنهان شود. کسی که جود و کرم و سخاوتش او را جواد الائمه(ع) لقب داد. علم و دانش بی‌مانندش از چشم دوست و دشمن پنهان نبود و از همین رو بود که مأمون او را به دامادی انتخاب کرد، زیرا با وجود سن کم از نظر علم و آگاهی بر همه دانشمندان برتری داشت.[1] روز آخر ماه ذی القعده شهادت حضرت جواد (ع)